Özet

Amaç: Klinik teşhisin doğruluğunu değerlendirmek ve ölüm nedenlerini saptamak için değerli bir araç olan otopsi uygulamalarının son yıllarda sayılarının dünya çapında azalması, ön planda tıbbi teknolojideki ilerlemelere bağlanmaktadır. Bu gelişmeler klinik tanı için daha hassas ve güvenilir yöntemlere olanak sağlamıştır, bununla birlikte hastane şartlarında ölen vakalarda klinik tanı ve otopsi bulguları arasında önemli farklılıklar bildirilmiştir.

Bu çalışmanın amacı, 2013-2018 yılları arasında Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Patoloji AD?na gönderilen otopsi olgularına ait klinikopatolojik sonuçların istatistiksel analizini yapmaktır.

Gereç-Yöntem: 2013-2018 yılları arasında Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Adli Tıp Anabilim Dalında postmortem muayenesi yapılan ve ileri inceleme için Patoloji AD?na gönderilen 72 olgu retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışmaya intrauterin exitus vakaları dahil edilmemiş olup canlı doğumu takiben neonatal dönem bebek ölümleri ve tüm erişkin organ otopsileri dahil edilmiştir.

Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 72 olgunun 50?si (%69) erkek, 22?si (%31) kadındır. Olguların 14?ü (%19,7) 1 yaş altında, 17?si (%23,9) 60 yaş üzerindedir. Olgulara ait materyallerin 65?İ (%91) organ otopsisi, 7?si (%9) yenidoğan total vücut otopsisidir. Organ otopsilerinin 3?ü (%4,2) enblok çıkarılmıştır. Olguların 10?u (%13,8) evde ölü bulunmuştur. 1 olgu (%1,3) suda bulunmuş, 1 olgu (%1,3) elektrik akımına maruz kalmıştır.

Merkezimizde total vücut otopsisi yapılan 7 olgunun 4?ünde (%57,1) boyun çizgili kasları içinde hematom saptandı. 1 olguda (%14,2) spina bifida occulta, 2 olguda (%28,4) yarık damak ve diafragma hernisi görüldü. Olguların 17?sinde (%23,9) akut myokard enfarktüsü bulguları, 6?sında (%8,5) geçirilmiş myokard enfarktüsü bulguları, 12?sinde (%16,8) diğer kardiyak patolojiler (aort transpozisyonu, atrial septal defekt, patent duktus arteriozus) mevcuttu. 15 olguda (%21,1) sağ koroner arterde, 13 olguda (%18,3) aortta, 8 olguda (%11,2) sol koroner arterde değişik derecelerde aterosklerotik darlık tesbit edildi. (min %50, max %100) Beyin dokusunda en sık intraparankimal hemoraji saptandı. (42 olgu, %66,7) Akciğerde en sık izlenen patoloji pulmoner hemoraji (14 olgu, %19,7) idi. 10'unda (%14,1) amfizem, 18?inde (%27,6) pnömoni, 3?ünde (%4,2) yabancı cisim aspirasyonu, 11?inde (%15,5) diğer pulmoner patolojiler (skuamöz hücreli karsinom, hyalen membran hastalığı, konjenital pulmoner havayolu malformasyonu, bül yapıları) saptandı. Karaciğere ait materyallerde en çok saptanan patoloji hepatosteatoz (13 olgu, %18,3) ve hepatonekrozdu (10 olgu, %14,1).

Sonuç: Amacımız, 2013-2018 yılları arasında laboratuarımızda histopatolojik incelemesi yapılan otopsi materyallerinden elde edilen patolojik tanıların hastanın yaş, cinsiyet ve mevcut diğer klinik değişkenlerle ilişkisini analiz etmektir.

Özet