Amaç: Kolorektal karsinomlarda tümör tomurcuklanması (TT) literatürde kötü prognostik faktör olarak bildirilmiştir. TT genellikle tümörün invaziv sınırındaki tek veya 5 hücreye kadar olan dediferansiye tümör hücreleri olarak tanımlanmıştır. Bazı çalışmalarda intratümöral tomurcuklanmanın da peritümöral tomurcuklanma ile benzer prognostik etkiye sahip olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda, kolonoskopik biyopsilerdeki ile kolon rezeksiyonlarındaki tümör tomurcuklanmasının karşılaştırılması hedeflenmiştir.

Gereç-Yöntem: Çalışmaya kolonoskopik biyopsileri ve rezeksiyon spesmenleri bölümümüzde raporlanan 68 kolorektal adenokarsinom olgusu dahil edilmiştir. Rezeksiyon materyallerinin ve kolonoskopik biyopsilerin tüm tümör blokları TT açısından incelenmiştir. Her iki materyalde TT varlığı ve skoru belirlenmiştir. TT’nin en yoğun olduğu 20’lik objektif alanında ≥10 ve üzeri olması yüksek dereceli, < 10 ise düşük dereceli olarak skorlanmıştır. Kolonoskopik biyopsilerdeki ve rezeksiyon spesmenlerinde TT, tomurcuklanma varlığı ve skoru açısından karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Çalışmamızda biyopsiler incelendiğinde olguların %60.3’ünde, rezeksiyonların ise %73.5’inde TT saptanmıştır. Tomurcuklanma varlığına göre kıyaslandığında her iki materyal arası uyum oranı %70.7’dir (p:0.000, p< 0.05).

Tümör tomurcuklanması düşük/yüksek dereceli olarak kıyaslandığında ise; rezeksiyon ile biyopsiler arasında %34,5 oranında istatistiksel olarak anlamlı uyum saptanmıştır (p:0.000, p< 0.05). Rezeksiyon materyallerinde, olguların %36,8‘inde düşük dereceli tomurcuklanma tespit edilirken bu oran biyopsilerde %54.4’tür. Yine olguların %36. 8’inde yüksek dereceli tomurcuklanma tespit edilirken, bu oran KT’de %5.9’dur.

Tartışma: Çalışmamızda rezeksiyon ve kolonoskopik biyopsiler arasında hem tomurcuklanma varlığı, hem de tomurcuklanma skorları (düşük/yüksek) arasında istatistiksel uyum saptanmıştır. Kolon rezeksiyonlarında kötü prognostik faktör olarak raporlanan tümör tomurcuklanmasının kolonoskopik biyopsilerde değerlendirilmesinin hastaların neoadjuvan tedavi kararı alınmasında yönlendirici olabileceği düşünülmüştür.